Dom cioci jest bardzo duży i cichy. Kiedy tam jestem, czuję się jakby nikogo innego nie było na świecie i jest mi trochę smutno, zwłaszcza wieczorami. Kiedy gaszę światło, ciocia przychodzi i mówi „dobranoc Marysiu”, ale to nie pomaga. Codziennie rano schodzę do kuchni na śniadanie i jem kanapkę, na zmianę albo z musztardą, …
Jest to pytanie, które zasnuwa serce nienatrętnym smutkiem. Podobnie jak jaskółki gwiżdżące w lipcowy wieczór, Detroit, wyschnięta fontanna, omglone boisko przy szkole czy kolekcja nabitych na szpilkę motyli. Albo jak myśl, że pływając w zalewie, unosimy się nad zatopionym pałacem i domami. Śnimy się wówczas jezioru. Ten smutek to taki plastikowy sztylecik, który wchodzi …
Z ciszy powstałeś i w ciszę wejdziesz, nie ma opcji na rozróżnienie, wielki zając zakreśla dziupelkę; ignoruj, to wieczorynka, dorośli na wieczną wieczorynkę: gdy matka rozczesuje córce włosy – ta zapomina o świecie. Każdy niesie swój krzyż, cerata wypalona zawsze wczorajszą herbatą, biały szum i jałowe wzdychanie myszy rzeczy pospolitej. Słońce jest o 5 cm …
***jeszcze przez chwilę przeze mnie przepływasz –odkładam koszulkę na miejsceskładam spodnie w pepitkęmajtki do tej szufladyskarpetki do tejpłyniesz sobie gdzieś daleja ja chcę po prostu czuć się ważna ***śni mi się że noszę złotą biżuterię włosy same mi się układają i są takie gładkienie jestem duchem ale balansuję między światamikiedy chcę – to mnie …
fortepian moja głowa nie zmieści się w waszych drzwiach,moja głowa to tylko niekończące się próby, żeby znaleźć dom,za ciepło domowej kuchni oddałabym teraz wszystko,wszystkiego nie ma potrzeby, wystarczy tylko co nieco wyrzucić,moja głowa nie zmieści się w waszych drzwiach,moja głowa leży na wycieraczce,i tak wszystko skończy się jak zwykle,moja głowa to ciężki fortepian,obok którego …
Ilustracja: Aga Gójska Aga Gójska – ilustratorka i animatorka. Współautorka komiksu „Tak, super!” i „Prace i robótki”. Prowadziła projekt animacji zmysłowej „Brzuchomówcy”. Współtworzy kolektyw komiksowy Dream Team, prowadzi warsztaty, ilustruje między innymi dla „Świerszczyka” i „Zeszytów komiksowych”.
Jan spakował wszystkie swoje wspomnienia do jednej walizki, a potem zgubił do niej kluczyk. Gdy podniósł się z łóżka, nie miał pojęcia, dlaczego, skąd i dokąd przyjechał. Dziwne, bo był pewien, że jeszcze parę minut temu o tym wiedział. Wszystko wskazywało na to, że znajdował się w hotelu. W pokoju nie znalazł jednak swoich …
Od autorki: Przedstawione grafiki są moimi ilustracjami do publikowanych na łamach Drobiazgów opowiadań Doroty Kotas. Wszystko działo się na długo przed tym, jak wydane zostały jako „Pustostany”. To, że dostałam akurat te teksty do zilustrowania było niesamowitym zrządzeniem losu lub też szczęśliwą dla mnie decyzją jednej z redaktorek Drobiazgów, Kasi Michalczak. W tamtym czasie chciałam …
Beata Sosnowska – ilustracje do niegdysiejszych opowiadań Doroty Kotas Read More »
Martwy pies. Tribute to Suska Śnił mi się zmarły pies, że wrócił do domu(zmarły? zaginiony? w sumie nie wiadomopewnego dnia po prostu pobiegł gdzieś za sukąprzeszukałem wszystkie rowy, nie znalazłem trupa).Wiedział, że nie wolno, ale wszedł do domuZmarłemu czy zaginionemu (w sumie nie wiadomo)wolno przecież wszystko, jest chwilowo pozazasięgiem. Spytasz czy spytałem o to, …
Wiewiórki cienie to wiewiórki które wyskakują spod naszych stópte większe i głodne zlewają się z namiwyglądają jak torebki Prady noszone na ramieniuwszystko dzieje się na śniegu w pełnym słońcuz pełną głową bo ta nie zwalnia nawet na chwilębrain zaps zastępuje heavy metal na słuchawkach w papierowej torbie mamy wódkęw kieszeniach kukułki Światło zamiast …
na domesdaybooku relacja z polimerów i post na powitanie mięsna – jest krwiste jaklubisz? przeciwgazy licytują roluję i co tam buniuw menu? główszczyzna palce lizać zaiste wielka kara swobód. żałowaćnie czas. nie szkoda nam nas czy obchodzisz dzień miliarda ludzi czy obchodzi cię dzień głodumiliarda ludzi czyobchodzi cię na palcach nocczy wchodzi w …
Kobieta Mężczyzna Łóżko, stół: laptop, powerbank, butelka z niewielką ilością przeźroczystego płynu; okno z przesuwaną zasłoną; stolik przy łóżku: gwizdek na smyczce; dwie rozrzucone kupki ubrań na podłodze. Kilka opartych o przeciwległą dla okna ścianę stylisk do transparentów, na nich czyste, niezamalowane kartony. Kobieta w łóżku, mężczyzna podchodzi do okna, nago, przesuwa zasłonę, do pomieszczenia …
Stoję wyprostowana, odrętwiała. Nie zadrży mi nawet powieka, nie poruszę się, choćby widziana kątem oka. Jak żyłka rozpięta między dwoma biegunami albo parą uszu –poważnie traktuję swoją funkcjonalność. Mój szkielet powleczony jest czarną, granitową skórą. Wyglądałabym jak kosmos, gdyby od reszty świata nie izolowała mnie solidna warstwa cegły krępująca powidoki ruchu. Stoję, choć nie pamiętam …
Wychodzę z psem. Pies, jak to pies, najpierw łasi się, potem niecierpliwi, szczeka, skamle; kiedy udaje mi się przypiąć smycz i założyć buty, i kiedy wreszcie znajdujemy się poza ogrodzeniem, on, mój pies, i ja, jego człowiek, czujemy namiastkę wolności. On chyba nawet bardziej niż ja, chociaż jego niewola jest niewątpliwie większa niż moja – …
Po parafii chodził obraz. Nie był to pierwszy raz, kiedy chodził. Podobno chodził już wcześniej, ale babcia twierdzi, że to było dawno temu, że głód jeszcze na wsi był i że niewiele pamięta. Pewna jest tylko jednego, że chodziła Matka Boska Częstochowska i że Jankowi było nie po drodze z tym obrazem, bo miał kupę …
Karmienie psów Ranki tu, w wilgotnej dolinie, są dobre, o końcu świata, który trwa, przypominam sobie nieczęsto, są bowiem sprawy ważniejsze: zażyć rano tabletkę euthyroxu, umieścić ćwiartkę doxybactinu w pyszczku kota. I jeszcze: nakarmić psy, opowiedzieć psom sen, wyprowadzić psy. Ranki tu są dobre, spokojne, ciągną się do samej nocy. Ilustracja: Dominika Chmielewska Dominika …
masa spadkowa nie być w nadmiarze być gładką w pozycji syntetycznej i do ręki (piłka powracająca do ręki sypie się trocinami) cała historia spada na mnie wymyśloną chorobą niewykluczone jesteśmy jak rodzeństwoprzystajemy –na takie traktowanieuśmiechamy się do tego – może to przez wspólneżycie – podobno wtedy osobystają się podobne do siebie <skonfliktowanie>nie jest wykluczone uśmiechamy się do siebie strzelamy …
niewidzialny inkunabuł Mgła, której obecność zasłania moment przybycia mgły – do czego to podobne? To, czego doświadczasz we mgle, pozostaje w śmierdzącej rzeczywistości również po odpełznięciu mgły.Tego, co mgła zastaje, mgła nie zostawia – mgła zostawia za sobą mgliszcza.W konsekwencji: grzebanie w mokrej masie mielonych ziaren kawy, nasion pomidora, pestek fioletowych oliwek, włosów wyśnionych …
Marcin Hanuszkiewicz – this may generate ółł ółł Read More »
