istota

jestem zamkniętym obiegiem nocy
moje ścieżki pościelone czarnym mchem
ktoś niewidzialny porusza gałęźmi jabłoni
przebudzone kwiaty zaglądają mi w oczy

zastawiłam pułapkę na czas
czuję jak srebrne stworzenia podążają ku pełni
mój burzowy ogon strąca komety

czekają mnie udane łowy
ta nieświęta ziemia
należeć będzie do mnie

czas białych kwiatów

pęka struna zimy
ciemne miesiące z hukiem zamykają się za nami
drapie paznokieć młodego księżyca

pod stopami
dźwięczy dzwon ziemi
drewno na moją lirę
ma mocny puls

jest ktoś
w deszczu
pod miłorzębem
gdy pachnie mokry kurz